Auteur:
Wim Siemerink
Publiciteit en Presentatie
Politiekcorrespondent van weekblad de Noordwijker
Ted Jansen 50 jaar actief binnen de VVD.
Een gepland kort gesprek met Ted Jansen over 50 jaar VVD in Noordwijk mondt uit in een heel uitvoerig gesprek. Over hoe het begon en hoe het zich in zijn periode allemaal ontwikkelde.
Ted Janssen ontvangt me in zijn gezellige huis. Lekker gemakkelijk aan de keukentafel. Een onverwacht excuus betreft zijn fraai gestrikte stropdas. ‘Ik heb straks een vergadering, vandaar’, zegt hij. Met verse koffie en mijn schrijfblok en zijn aantekeningen op tafel gaan we direct ‘onze’ geschiedenis in. Want wat bij ieder onderwerp duidelijk wordt: er is heel veel herkenning.
Vijftig jaar VVD in Noordwijk. Hoe en waarom het allemaal begon.
Het waren ontevreden Noordwijkse ondernemers die zich ergerden aan de arrogantie van de macht in jaren zestig. Tijdens een wekelijks overleg op vrijdagmiddag stelde men vast dat er in Noordwijk in het belang van ondernemers nauwelijks iets gebeurde. ‘Men’ waren in dit geval Berend Langenegger en Ted Jansen plus een aantal ondernemers die inmiddels helaas zijn overleden. Ted noemt o.a. de heren Hof van hotel Passage, directeur Berrevoets van de Baak, Cor van Stijn van de Spaarbank, Jac de Leeuw, de heer Barnhoorn, Jan Scheer en Henk Boyenk. En met nadruk Leen Korbee en Nico van Hese Sr.
Toen
De gemeenteraad had toen ook al nauwelijks behoefte om aan wensen van ondernemers tegemoet te komen. En daarom werd op 19 april 1966 de Noordwijkse afdeling van de VVD opgericht. Mentor van de groep werd de door Jansen geraadpleegde burgemeester van Wassenaar, de latere minister Molly Geertsema. Vanwege zijn geaffecteerde manier van spreken, het prototype van de liberale burgerheer. Berrevoets, de directeur van de Baak, was het eerste V.V.D.-Gemeenteraadslid. Al heel snel opgevolgd door Nico van Hese sr. De reden was dat Berrevoets een andere baan buiten Noordwijk ging vervullen. Op nadrukkelijke verzoek van de heer van Hese werd Ted zijn persoonlijke assistent. Die in de raadzaal altijd erbij was en zo nodig samen met van Hese richting het toilet ging voor politiek overleg en advies.
Gemeentebelang
De toenmalige kiesvereniging Gemeentebelang van Jonkheer A.W.G. van Riemsdijk en dokter Jan van Nes, de meest rechtse partij in de raad,liet nadrukkelijk merken dit niet te waarderen. Via de VVD in den Haag werd geprobeerd een lokale VVD te verhinderen maar dit lukte hen niet. De beide partijen spraken niet of nauwelijks met elkaar.
Toen de heer Kuiperbak voorzitter werd kwam er een diplomaat bij de VVD die al snel het belang zag van toenadering tot Gemeentebelang. Schoorvoetend ontstond er toen beperkte samenwerking.
Want de gevestigde orde bleef kritisch kijken naar die nieuwe VVD.
De deelname aan de gemeenteraad kende dus voor de VVD een moeizame start, in 1966 met slechts 1 zetel. Een eerste hoogtepunt kwam in 1974 toen maar liefst 5 zetels werden bemachtigd.
Inmiddels was Ted Jansen wethouder,als opvolger van de wegens ziekte gestopte Piet den Otter (PvdA). Ted werd vier achtereenvolgende perioden lijsttrekker voor de V.V.D. Frans van Egmond deed in de PR uitstekend werk en raadsleden Leen Korbee, Klaas Rubingh en Fieke van Dam gaven de VVD natuurlijk samen met Ted Jansen een gezicht.
Succesvol
De VVD was dus succesvol en logischerwijze kwam het in 1978 toch tot een fusie met Gemeentebelang. Waarbij prominent lid Ad Admiraal een verbindende rol vervulde en nadat Ted in 1982 gedeputeerde werd, ook wethouder zou worden voor de VVD. En de nieuwe samenwerking wierp zijn vruchten af want in 1982 werden 6 raadszetels verovert. Maar het succes had ook zijn keerzijde. Ted Jansen: ‘De nieuwe groslijst voor de verkiezingen bleek voor enkele zittende raadsleden teleurstellend. Zij claimden een plek die hen niet was toebedeeld. Met als gevolg dat zij een nieuwe lokale partij in het leven riepen. Daardoor ging de lokale politiek een totaal ander leven tegemoet’. Ted doelt hier op het ontstaan van o.a. Noordwijks Belang en Verenigd Noordwijk. Van waaruit in latere perioden steeds weer opnieuw ontevreden lokale groeperingen ontstonden die al of niet succesvol aan de verkiezingen deelnamen.
Successtory
Het succes van ‘zijn VVD ‘wijt Jansen aan de manier waarop de VVD toen de Noordwijkers betrok. Jansen: ‘Samen met Leen Korbee zocht ik met regelmaat contact in het dorp. En wisten daar vertrouwen te winnen voor onze inzichten en de manier waarop wij vonden dat problemen moesten worden aangepakt. Dus niet de vraag : Wat willen Jullie nu? Maar meer van: Dat vinden jullie toch ook!En na een ontkennend antwoord altijd onze oproep: ‘vertel’.
Inmiddels had hij de aandacht getrokken bij de provinciale VVD en zijn successtory kreeg dus een vervolg in de Provincie. Drie maal achtereen in ’87,’91 en ’95, was hij lijsttrekker en het succes was compleet toen in 1995 de VVD in Zuid Holland net zo groot was als CDA en PvdA samen.
Als gedeputeerde voor de VVD in het provinciebestuur kreeg hij de belangrijke portefeuilles R.O. en Verkeer. Zijn verbondenheid met de Noordwijkse afdeling bleef er wel maar onze lokale politiek ging vanaf de jaren negentig, mede door het geharrewar, geheel aan hem voorbij. Jansen hierover met nadruk: ‘als provinciaal bestuurder moet je terughoudend zijn bij lokale politiek, zo leg ik dat maar uit’.
Ted Janssen Award
Ted Jansen was toen dus ook verantwoordelijk voor de verkeersveiligheid en hij bracht op dit gebied in Zuid Holland heel wat tot stand. Met als gevolg een heel bijzondere gebeurtenis bij zijn afscheid. Als bijzonder blijk van waardering voor zijn verdiensten op het gebied van verkeer werd toen de jaarlijkse toekenning van de Ted Janssen Award ingesteld.
En nog steeds is er de jaarlijkse toekenning als een bijzonder blijk van waardering. Die ten deel valt aan een van de vele vrijwilligers die zich inzetten voor de verkeersveiligheid in combinatie met de ruimtelijke omgeving ter plekke,in de provincie Zuid Holland.
En er kwam ook daarnaast nog meer erkenning. In de gemeente Goederede Dirksland kreeg een verkeersplein bij Oudorp, de rotonde Rijksweg 57 richting Stellendam en Melissant, op voordracht van de Minister van Verkeer de naam TedJansenplein
Dansen naar de pijpen van Janssen
Ted Janssen vertelt ons een aantal anekdotes waarbij hij een speciale rol kon vervullen. Zoals bij het tot stand komen van de Verlengde Lanscheidingsweg , de verkorte verbinding tussen Scheveningen/Wassenaar de A4. Die kwam tot stand omdat ik op een elegante manier een probleem met een woonwagenkamp kon oplossen.
Zo ging het ook ongeveer bij het plaatsen van de zogenaamde Riool Water Zuiverings Installatie die Ted Jansen om zuiver emotionele reden ‘Waterfabriek’ noemde. Gewoon om daarmee een acceptatie wat te vergemakkelijken voor de Regio Haaglanden. In die gevallen zat ik nooit achter mijn bureau maar ging ter plekke kijken en overleggen. Praten met de lokale belanghebbenden. Daarbij vroeg ik altijd of er soms nog andere problemen konden worden opgelost. En dan bleek dat er met geven en nemen heel veel tot stand te brengen was. Jansen maakt duidelijk dat het niet ging om vergelijkbare zaken. Het was vaak appels met peren vergelijken. Maar hij vond hiervoor de ludiek oplossing: ‘Zie het als een fruitmand. Een fruitmand is een mand met fruit. En daarin zijn appels en peren wel uitwisselbaar’.
Ik teken uit de mond meer aardige quotes op. Zoals: ‘De gemeente den Haag moest dansen naar de pijpen van Janssen’. En : ‘’Macht is geen vertaling van democratie’. Waarbij Ted uitlegt dat je moet besturen vanuit redelijkheid en niet denken dat de helft plus 1 besluiten legitimeren.
Hij noemt de les van zijn vader die al beweerde dat betrokkenheid, praten, emotie en je goed laten inlichten en vooral ook begrip, de voorwaarden zijn om meer en betere informatie te vergaren. Ik heb geleerd dat je met een probleem niet uit de voeten kunt. Zoek er een aantal extra problemen bij dan heb je ook meerdere oplossingrichtingen en kom je er wel uit.
Ted nog eens: ‘Je hakken in het zand zetten levert in de politiek nooit iets goeds op’. Hij mist de menselijke emotie in de eigentijdse communicatie zoals email en internet de menselijke factor. En zeer bewust beschikt hij niet over een moderne communicatie via een mobiel netwerk.
Opvallend is nog een uitspraak van Ted over onderzoeken. ‘Er zijn zo ontzettend veel onderzoeken. Maar in de politieke praktijk is onderzoeken veelal vluchtgedrag’.
Het nu
En Jansen ergert zich aan het ondoordacht handelen en het snel stuivertje wisselen van nieuwkomers in de raad. Hij heeft dan ook geen begrip voor het gemak waarbij men raadslid wordt,of denkt te kunnen zijn. En hij noemt de recente handelswijze van Noordwijk Zelfstandig als voorbeeld. Volgens Jansen gaat het bij politiek om passie, kennis en idealen. En bepaald niet om de zetel bekleed met pluche: ‘In onze tijd zat bij de eerste raadsvergadering het stijfsel nog in het haar van het affiches plakken. En de handen waren nog dik van folders door brievenbussen wringen. Niet je eigen belang maar het belang van de gemeenschap telde’.
Er komt daarnaast nog een opmerking over de hedendaagse inspraak. Ted Jansen geeft daarbij aan dat je inspraak op de juiste wijze moet beoordelen:‘ inspraak moet je niet onder de noemer ‘vormfouten’ overboord kieperen maar in alle redelijkheid meewegen. De Noordwijkse politiek heeft er een handje van inspraak zodoende te laten verdampen in het voordeel van het collegestandpunt.
Ted vindt het nog steeds jammer dat de Gemeenteraadverkiezingen van 19 maart 2014 voor de V.V.D. –Noordwijk zo teleurstellend waren. In de kandidaatstellingvergadering was er volgens hem al een voorbode merkbaar. Ook toen ontstond er wederom (voor zover Ted zich dit herinnert voor de derde keer) een afsplitsing en was er de oprichting van Noordwijk Zelfstandig. Ted: ‘Ik zeg daar niets van behalve dat het niet heeft gelegen aan de trekkers van de lijst: Roberto ter Hark en Gerard Duijndam. Dit duo had meer verdiend en zij doen het, samen met de steunfractie, goed in de Raad. De beperkingen worden aangegeven door het vele werk en daarnaast het gezeur van veel raadsleden. En dan nog de vele rapporten en visies die aandacht en discussie vragen alvorens ze in een bureaula verdwijnen.
Toekomst
In 1999 was het genoeg geweest en keerde hij bewust terug naar het bedrijfsleven.
In een groeiende Maatschap met uiteindelijk 53 bedrijven vervulde hij uiteindelijk de belangrijke rol van bestuursvoorzitter. Die hij tot voor kort nog vervulde. Nu is dat ook verleden tijd.
Beneden in het souterrain exploiteert hij een home-bar waaraan de muur tal van onderscheidingen en eerbetuigingen zijn opgehangen.
Een nieuwe rol in de lokale politiek was er niet. Nieuwsgierig vragen we toch naar de huidige ontwikkelingen en of Noordwijk er in 2030 anders uit zal zien. Na even nadenken komt het antwoord: ‘Ja, het zal er heel anders uit zien, maar het zal nauwelijks opgemerkt worden. Bij de viering van 100 jaar badplaats was het allemaal anders en toch merk je nu na 50 jaar nauwelijks die echte veranderingen op. En opvallend genoeg zijn er nu dezelfde problemen en dezelfde wensen als toen’.
En over de toekomst van ‘zijn VVD’: ‘De V.V.D. Noordwijk verdiend meer en groter, waar aan haar gewerkt moet worden. Het vertrouwen dat dit gaat gebeuren heb ik dan ook……’
Tot slot
Ted Janssen moet je omschrijven als politicus in hart en nieren. Met idealistische en realistische doelen.
Maar vast gesteld moet worden: Ted Janssen is een mensen mens. Die de ernst van de zaak goed weet in te schatten. Die zoals hijzelf zegt altijd wilde handelen uit redelijkheid. Als bestuurder altijd keurig in het pak. En in zijn vrije tijd al even keurig in de spijkerbroek. En tijdens de carnaval, waar hij heel vaak mee deed tot in de kleine uurtjes met het feesten,altijd keurig in de boerenkiel en lachend in de polonaise.
Voor veel mensen is Ted Janssen echter bij uitstek de man van de grote onverwachte politieke overwinning van de VVD Noordwijk in de begin jaren zeventig. Met een geweldige indringende campagne. Geen persoonlijke verheerlijking maar nadrukkelijk gericht op de mensen in het dorp. De serieusheid zelf, maar bijna altijd die veelzeggende glimlach.