Hij is voor de ontwikkeling van de gemeente Noordwijkerhout,
waar hij meer dan twee decennia gemeentesecretaris was, van bijzondere
betekenis geweest. Hij was begiftigd met een scherp verstand en een groot
analytisch vermogen, waardoor hij complexe problemen snel doorgrondde en van een
oplossingsrichting voorzag, waar het politiek bestuur goed mee uit de voeten
kon. Met deze kwaliteiten wist
hij tevens te voorkomen, dat er conflicten tussen personen ontstonden en als
dat dan toch een enkele keer voorkwam was hij er als de kippen bij om het conflict
bespreekbaar te maken en uit de wereld te helpen.
Eigenlijk was Rinus voor Noordwijkerhout enkele maatjes te groot.
De gemeente Noordwijkerhout heeft alle geluk van de
wereld gehad, dat hij in de afweging tussen het belang van zijn gezin, dat
eraan hechtte in Noordwijkerhout te blijven, en het belang van zijn carrière,
heeft gekozen voor het belang van zijn gezin.
We hebben hem ook leren kennen als een echte familieman. Die
keuze voor zijn gezin heeft de gemeente Noordwijkerhout geen windeieren gelegd,
want door op het juiste moment gebruik te maken van zijn skills heeft hij
ervoor gezorgd dat er binnen bestuurlijk en ambtelijk Noordwijkerhout
jarenlang harmonieus met elkaar is
samengewerkt. Zes colleges van B & W met vijf verschillende burgemeesters
harmonieus en goed laten functioneren is geen sinecure. Dit resultaat is geheel
op zijn conto te schrijven. Noordwijkerhout
op zijn beurt heeft het uitstekende functioneren van zijn gemeentesecretaris gewaardeerd
door hem de ruimte te bieden om als docent aan de Bestuur Academie verbonden te
zijn.
Bij zijn aantreden in Noordwijkerhout in 1979 was Rinus al
lid van de VVD. Dat lidmaatschap vervulde hij in alle stilte. Dat paste bij
zijn opvatting over integriteit, die inhield dat ambtenaren neutraal hun
politieke meesters behoren te adviseren.
Om deze reden bezocht hij slechts één keer in de vier jaar de algemene
ledenvergadering van de VVD. Dat was dan bij de kandidaatstellingsvergadering,
waar hij dan ook niet het woord voerde, doch alleen maar deelnam aan de
stemming bij wijze van kwaliteitscontrole. Dat kon nog door de beugel vond hij. Later heeft hij dit “sluimerend lidmaatschap”
ruimschoots gecompenseerd door langjarig in de functie van plaatsvervangend
voorzitter van het VVD-afdelingsbestuur
zijn steentje bij te dragen aan zijn partij en de lokale democratie.
In de lokale samenleving was hij actief bij verschillende
verenigingen, waardoor hij over een groot netwerk beschikte. Eén vereniging lag
hem bijzonder aan het hart en dat was zijn lokale voetbalclub VVSB. Daar trad hij aan als voorzitter van de
stichting VVSB Promotion, die zich bezig hield met de verwerving van
sponsorgelden ten behoeve van het eerste elftal. De verwerving van deze
sponsorgelden moest binnen het rechtstatelijk kader de voorwaarden scheppen om
ook op sportief gebied met het eerste elftal tot grote prestaties te komen. Hij
was er trots op dat dit is gelukt.
Rinus
stond ook in de voetballerij voor normen en waarden. Dat vond hij belangrijk en
dit verwezenlijkte hij als voorzitter van een tuchtcommissie binnen de KNVB.
Zijn schriftelijke uitspraken waren van hoge kwaliteit.
Hij was ook zelf een actief voetballer bij VVSB en speelde
tot op hoge leeftijd bij het befaamde elftal “Zaterdag Vijf”. Met het toenemen
der jaren werd voor dit elftal, een hechte vriendenclub met fanatieke spelers, de derde helft steeds
belangrijker. Hier voelde Rinus zich, humorvolle levensgenieter als hij was, helemaal
thuis.
Zeker moet worden vermeld , dat de heer Adriaanse, voor zijn
maatschappelijke prestaties van formaat, Koninklijk is onderscheiden. Voor
burgemeester Polman was het een zichtbaar genoegen hem de onderscheiding op te
spelden.
Wij, VVD’ers, zullen ons Rinus Adriaanse met gepaste trots
blijven herinneren en wij wensen zijn
echtgenote en steunpilaar Corrie met al zijn dierbaren alle sterkte toe bij de
verwerking van dit grote verlies.
Dank aan dhr. J.C.F. Knapp voor het opstellen van dit
document.
Het bestuur van de Noordwijkse VVD, H. Immerzeel,
voorzitter.